به رگهاى دل این آدمى گوشتپارهاى آویزان است که شگفتتر چیز که در اوست آن است ، و آن دل است زیرا که دل را مادهها بود از حکمت و ضدهایى مخالف آن پس اگر در دل امیدى پدید آید ، طمع آن را خوار گرداند و اگر طمع بر آن هجوم آرد ، حرص آن را تباه سازد ، و اگر نومیدى بر آن دست یابد ، دریغ آن را بکشد ، و اگر خشمش بگیرد بر آشوبد و آرام نپذیرد ، اگر سعادت خرسندىاش نصیب شود ، عنان خویشتندارى از دست بدهد ، و اگر ترس به ناگاه او را فرا گیرد ، پرهیزیدن او را مشغول گرداند ، و اگر گشایشى در کارش پدید آید ، غفلت او را برباید ، و اگر مالى به دست آرد ، توانگرى وى را به سرکشى وادارد ، و اگر مصیبتى بدو رسد ناشکیبایى رسوایش کند ، و اگر به درویشى گرفتار شود ، به بلا دچار شود ، و اگر گرسنگى بى طاقتش گرداند ، ناتوانى وى را از پاى بنشاند ، و اگر پر سیر گردد ، پرى شکم زیانش رساند . پس هر تقصیر ، آن را زیان است ، و گذراندن از هر حد موجب تباهى و تاوان . [نهج البلاغه]
ماه حسین علیه السلام
شمعی است که سوز و ساز را ترک نکرد راه خطر حجاز را ترک نکرد
این عشق چه عشقی است که در جنگ حسین سر داد و لی نماز را ترک نکرد
فرا رسیدن ماه محرم، ماه پیروزی خون بر شمشیر، بر عاشقان اباعبدالله تسلیت باد.
التماس دعا
نظر
لینک ثابت
نوشته شده در ساعت توسط مصطفی
منوی اصلی
درباره ی ما
آخرین مطالب
پیوندهای وبلاگ
آرشیو مطالب
امکانات
خروجی وبلاگ
کلیه ی حقوق مادی و معنوی این وبلاگ محفوظ می باشد. قالب وبلاگ - بازی آنلاین - طراحی سایت