هرچه از عمرم می گذرد یک مطلب برایم واضح و روشن تر می شود و آن این است که تا وقتی به واقعیت کنار نیاییم ما نمی توانیم آینده درخشانی داشته باشیم مثلا همین پدیده مرگ که برایمان یک امر عادی شده است. هر وقت به مساله مرگ توجه می کنم می بینم که سرانجام ما رو به افول و گذر از این دنیا است چرا نمی خواهیم برای بعد از مرگ و بر ای دنیای دیگر فکر کنیم چرا بشریت اینقدر دنبال نقد است و به نسیه فکر نمی کند کمی با واقعیت مرگ واقع بینانه کنار بیایی می بینی که شما هم مثل من فکر می کنید که انماالدنیا لهو و لعب دنیا برای کسی که دنیا طلب است و به فکر آخرت نیست جز بازیچه و بیهوده بودن چیست این سخن خدا  است پس بیاییم ما هم دنیا را مانند یک اسباب بازی نگاه کنیم نه زندگی باور کن اگر این یک قلم را در زندگی پیاده کنیم می بینیم که مشکلات دنیا آنقدر مهم و ضروری نبوده است که بخاطرش اینقدر خود را محزون و ناراحت کرده ایم پس واقعیات دیگر هم مانند این مساله می توانند راه گشای خوبی باشند برای رهایی از مشکلات

خروجی وبلاگ